pls give me poem ideas or like stanzas para sa pagtitipid o konserbasyon ng mga yamang likas
Likas na kayamanan ng bansa ating pahalagahan. Puso ng tao ay tugdong sa kabutihang asal.
Mapa tao man o hayop ay pare-parehas lamang. May sariling taglay, may sariling kakayahan pero Isa lamang ang kinalalagyan.
May isp, puso ngunit ang karamihan ay walang pakealam sa ating kalikasan Sino pa ba ang magtutulungan? Hayop ba? Sa tingin ba ng iba kikilos ng mag isa ang kalikasan para lang maging malinis siya? Paano ang susunod na mamalagi sa mundo? Kawawa ang mga tao lalo na kung walang pinag-aralang matino. Kung meroon man ay sana’y gamitin huwag sayangin dahil kung walang kalikasan walang tutulong sa atin.
Sabi ng Iba kalikasa’y Mahalaga. Ngunit sa aking nakikita Maraming tao dito’y hindi na nag pahalaga. Nakakalungkot pagkat itoy pinabayaan na.
Ang kalikasa’y regalo ng Diyos at dapat ingatan kaya halika matulungan tayong muli upang malinis na kalikasay makamtang muli.
Hind pa huli, magtanim ng puno upang ika’y maging sangkap sa panibaging bukas.
Nang sa mga huling henerasyon,ikaw ma’y pumanaw na mananatili ang iyong alaala tanda ng isang tagapagligtas ng kalikasan..
ito na ang huling tulang sasabihin ko. Sana’y ibigin mo ang magtanim ng puno at isipin ito ‘din para sa iyo.
Hind pa huli magtanim ng puno
Upang ika’y maging sangkap sa panibaging bukas.
Nang sa mga huling henerasyon
Ikaw ma’y pumanaw na mananatili ang iyong alaala
Tanda ng isang tagapagligtas ng kalikasan..
Ito na ang huling tulang sasabihin ko
Sana’y ibigin mo ang magtanim ng puno at isipin
Ito ‘din ay para sa iyo.
